ضد خونریزی سریع لیتیوم هپارین لوله سبز لوله بالا

لیتیوم هپارین و قابلیت ضد انعقاد سریع - مقرون به صرفه ترین راه حل

لیتیوم هپارین یک فرم نمکی از هپارین است که به طور گسترده به عنوان یک in vitro ضد انعقاد استفاده می شود که با اتصال هپارین با یون های لیتیوم سنتز می شود. به صورت پودر بی شکل سفید رنگ، محلول در آب، با وزن مولکولی متوسط ​​15000 و شماره CAS 9045-22-1 ظاهر می شود.

• مکانیسم ضد انعقاد: به طور برگشت پذیر به آنتی ترومبین III (ATIII) متصل می شود و مهار آن را بر ترومبین و فاکتور Xa افزایش می دهد. این باعث افزایش 2000 برابری میزان مهار ترومبین می شود و از تشکیل لخته خون به سرعت جلوگیری می کند.
• تداخل یونی حداقل: سازگاری برتر با آزمایش‌های الکترولیت (به عنوان مثال، Na⁺، K⁺، Ca²⁺) در مقایسه با هپارین سدیم یا EDTA، کاهش سوگیری تحلیلی.
• پایداری: در دمای اتاق به شکل جامد پایدار است (ماندگاری: 3 سال)، اما محلول های آبی نیاز به یخچال (0-4°C) دارند و باید ظرف 7 روز استفاده شوند.

لیتیوم هپارین در درجه اول در بیوشیمی بالینی و تحقیقات استفاده می شود:

• آزمایش بیوشیمی اورژانسی: ضد انعقاد سریع (وارونگی ملایم فوری 5-8 بار پس از جمع آوری) امکان پردازش سریع را بدون تشکیل لخته فراهم می کند.
• آزمایش های الکترولیت و متابولیت: ایده آل برای سدیم، پتاسیم، کراتینین، اسید اوریک، گلوکز، آنزیم های کبدی (ALT/AST) و پروفایل های لیپیدی به دلیل تداخل کم یون.
• نظارت بر داروهای درمانی (TDM): غلظت دارو (به عنوان مثال، آنتی بیوتیک ها) را در پلاسما هپارینه اندازه گیری می کند.
• تحقیقات: کانال های کلسیم فعال شده توسط IP3 را در مطالعات سلولی مهار می کند یا مسیرهای انعقاد را بررسی می کند.

• پروتکل اختلاط: لوله ها باید پس از جمع آوری به آرامی وارونه شوند. تکان دادن شدید باعث همولیز می شود.
• حساسیت به زمان: نمونه ها باید ظرف 6 ساعت آزمایش شوند، زیرا نگهداری طولانی مدت بر پایداری آنزیم (به عنوان مثال، ALT، GGT) تأثیر می گذارد.
• خطرات تداخل: هپارین اضافی ممکن است سطح منیزیم/فسفات را تغییر دهد. غلظت بهینه ≥150 IU/mg است.